Νήσοι σκουπιδιών

Ο ίδιος ο τίτλος θα έπρεπε από μόνος του να σας έχει βάλει σε σκέψεις. Αναφερόμενοι, στην καθομιλούμενη ως «νήσοι σκουπιδιών», εννοούμε τη Μεγάλη Κηλίδα σκουπιδιών του Ειρηνικού  ή αλλιώς τον στρόβιλο σκουπιδιών του Ειρηνικού . Αυτό είναι φαινόμενο που περιγράφηκε για πρώτη φορά από τους Day et al. (1988), κατά τους οποίους βρέθηκαν σχετικά υψηλές συγκεντρώσεις θαλάσσιων υπολειμμάτων καθώς και πελαγικών πλαστικών ή χημικών ιλύων που συσσωρεύονται σε περιοχές που διέπονται από ωκεάνια ρεύματα. Η βασική ιδέα είναι ότι μόλις τα απορρίμματα απορριφθούν στους ωκεανούς, τα ωκεάνια ρεύματα τα περικλείουν σε έναν κύκλο και τα εμποδίζουν να ξεβραστούν στη στεριά, συσσωρεύοντάς τα στους ωκεανούς. 

Μπορείτε να δείτε μια απεικόνιση στον παρακάτω σύνδεσμο:

https://www.youtube.com/watch?v=0yG77rRXZDM

Υπάρχει μια μεγάλη παρεξήγηση αυτής της «δύνης σκουπιδιών» καθώς αποτελείται από μικροπλαστικά τα οποία προκαλούν θόλωση των νερών. Μικροπλαστικά είναι μικρά πλαστικά τα οποία έχουν σχετικώς διασπαστεί (Kaminari, 2017). Αυτό σημαίνει ότι, τα περισσότερα σκουπίδια είναι βυθισμένα, ενώ μόνο ένα μικρό ποσοστό από αυτά επιπλέει. Καταδεικνύοντας τα παραπάνω, η εικόνα 1 αποτελεί παραπληροφόρηση καθώς με λίγη έρευνα βρέθηκε ότι τραβήχτηκε από τον μεγάλο σεισμό που έγινε στη Γουάκουγια της Ιαπωνίας.

Εικόνα 1. Σεισμός στη Γουάκουγια της Ιαπωνίας

Αφήνοντας στην άκρη όλη την παραπληροφόρηση, το πρόβλημα εξακολουθεί να υπάρχει. Σύμφωνα με την έκθεση του ιδρύματος MacArthur (2016), εκτιμάται ότι σήμερα υπάρχουν 150 εκατομμύρια τόνοι πλαστικών στον ωκεανό. Εάν συνεχίσουμε με τον ίδιο ρυθμό, οι ωκεανοί θα περιέχουν 1 τόνο πλαστικών για κάθε 3 τόνους ψαριών έως το 2025 και μέχρι το 2050 το σύνολο των πλαστικών στον ωκεανό θα ξεπεράσει τα ψάρια σε βάρος. Οι συνέπειες στη δημόσια υγεία, στο περιβάλλον και στις μελλοντικές γενιές θα είναι τεράστιες αν το πρόβλημα παραμείνει ως έχει (Efferth and Norbert, 2017).

Τα πλαστικά απορρίμματα συχνά συγχέονται με την τροφή. Οι θαλάσσιες χελώνες , οι Άλμπατρος του Λεϊσάν καθώς και ο μαυροπόδαρος άλμπατρος έχουν ήδη πλαστικά ίχνη στα στομάχια τους (Schuyler, 2014, USFWS, 2012). Μέσω της πρόσληψης μικροπλαστικών στην τροφική αλυσίδα, συμπεριλαμβανομένης και της ανθρώπινης, γίνεται βιοσυσσώρευση τοξικών ενώσεων. Μελέτη βιολογικής παρακολούθησης του ανθρώπου υποδηλώνει ότι, υπάρχουν ήδη πλαστικές ενώσεις στα ανθρώπινα κύτταρα του αίματος (Koch and Calafat, 2009).

Ωστόσο, εξακολουθεί να υπάρχει ελπίδα. Το 2008 συγκροτήθηκε ο Συνασπισμός Περιβαλλοντικής Εκκαθάρισης για την αντιμετώπιση αυτής της ρύπανσης. Στον σκοπό αυτό, εντάχθηκαν και ανεξάρτητες εταιρείες, όπως η 4ocean. Αυτή η εταιρεία κάνει ένα βραχιόλι από ανακυκλωμένα υλικά και υπόσχεται να αφαιρέσει μία λίβρα σκουπιδιών, ανά επέμβαση της εταιρίας, από τον ωκεανό. Η υποστήριξή μας σε αυτή την αιτία θα είναι ζωτικής σημασίας τα επόμενα χρόνια. Ξεκίνα τώρα!

Βιβλιογραφία

4Ocean. Ανάκτηση 01/ 04/ 2018, από: https://4ocean.com/

Day HR, Shaw GD, Ignell ES. (1988). The quantitative distribution and characteristics of neuston plastic in the North Pacific Ocean. NOAA.

Efferth Thomas, Norbert W Paul. (2017). Threats to human health by great ocean garbage patches. The Lancet Planetary Health, σσ. 301-303.

Kaminari A.E. (2017). Microplastics in the marine environment. TheMindofNature. Ανάκτηση 01/ 04/ 2018, από: https://themindofnature.wixsite.com/themindofnature/single-post/2017/12/21/Microplastics-in-the-marine-environment

Koch HM , Calafat AM. (2009). Human body burdens of chemicals used in plastic manufacture. Philos Trans R Soc Lond B Biol Sci, σσ. 2063-2078.

MacArthur Ellen Foundation. (2016). The new plastics economy . World ecnomic forum.

Schuyler AQ. (2014). Ingestion of Marine Debris by Sea Turtles. PHD thesis - University of Queensland.

USFWS-U.S. Fish & Wildlife Service. (2012). Discarded Plastics Distress Albatross Chicks. Ανάκτηση 01/ 04/ 2018, από: https://www.fws.gov/news/blog/index.cfm/2012/10/24/Discarded-plastics-distress-albatross-chicks